28 ദിനങ്ങൾ – രചന: അനു സാദ്
നൈറ്റ് ഷിഫ്റ്റ് ന്റെ തലവേദന ഒഴിഞ്ഞു കിട്ടിയത് ഇന്നാണ്. എത്ര ദിവസമായി ഞാൻ ഉൾപ്പെടയുള്ള ആണും പെണ്ണും എല്ലാവരും ഇതിനു പിന്നാലെ ഒരു സെക്കൻഡ് പോലും റസ്റ്റ്‌ ഇല്ലാതെ…
എന്നിട്ടും ഒരു അറ്റം പോലും എത്തിയില്ലല്ലോ…ദിനംപ്രതി കുമിഞ്ഞു കൂടുവല്ലേ മരിക്കുന്നോരുടെ എണ്ണം. ചികിത്സയിലുള്ളൊരു അതിലേറെ ഇനിയും കണ്ടുപിടിക്കാത്തൊരു എണ്ണമറ്റ…ഈ പോക്ക് എവിടെത്തുമെന്ന് ആർക്കും അറീല്ല. ഒന്നും ചെയ്യാനാവാത്ത അവസ്ഥ ഒരു ആണായിട്ടു പോലും തളർന്നു പോവുന്നു. ലോകം എത്രയോക്കെ പുരോഗമിചു പറഞ്ഞാലും ചിലപ്പോഴൊക്കെ അങ്ങേ അടിത്തട്ടിലെത്തുന്ന പോലെ!!
അതും കാഴ്ചയുടെ ഏറ്റവും ഒടുവിൽ നേരിയ തോതിൽ ഇനിയും തെളിമയില്ലാതെത്തുന്ന ഒരു അണുവിനെ കൊണ്ട്…നമ്മൾ മുഴുവൻ അവന്റെ കാൽചുവട്ടിലായിപ്പോയി…
ഇന്ന് ഒരിത്തിരി ലേറ്റ് ആയി പോയല്ലോ എന്നിട്ടും ഉറക്കം എങ്ങും എത്തീട്ടില്ല…ഇന്ന് എത്ര കേസ്‌ റിപ്പോർട്ട്‌ ചെയ്തൊ ആവോ..?? അവ്ൻക് അടിമപ്പെട്ടൊരുടെ പിടച്ചിലാണ് കാണാൻ പറ്റാത്തത്…ഒരിറ്റു ശ്വാസത്തിനായി കേഴുന്ന പോലെ…ലോകത്തിന്റെ ഒരു കോണിൽ നിന്ന് ഉയർന്നു വന്ന് അവിടെന്ന് തുടങ്ങിയ പ്രയാണം ദിനങ്ങൾ കൊണ്ടു നമ്മുടെ കൺമുന്നിൽ!
തടവിലാക്കപ്പെട്ടപോലെ ചിലർ വീടിനകത്ത്…അക്കരെ പച്ച തേടിപ്പോയ പാവങ്ങൾ ബലിയദുകലെ പൊലെ..എന്നെ പോലുള്ളവർ ഈ മാസ്കിനും പ്ലാസ്റ്റിക് ബാഗിനും അകത്തു രാപകലില്ലാതെ…
ഹോസ്പിറ്റൽ എത്തിയതും നേരെ നടന്നു “ഐസൊലേഷൻ വാർഡ് “ചങ്കിനകത് പെടപെടപ്പ് കൂടി..ഓരോ തവണയും അതോർമ്മപ്പെടുത്തും. എവിടെയോ വായിചത്‌…ഈ വൈറസ് നെ തുരത്താനിറങ്ങുന്നവർ ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്നതിനു തുല്യരാണെന്ന്..”എത്രയൊ പേര് അത് തെളിയിച്ചു കഴിഞ്ഞു! എന്നിട്ടും പിൻവാങ്ങിയില്ല.
ആർക്കും പിടികൊടുക്കാതെയുള്ള സെക്കൻഡ് കൊണ്ട് പെരുകുന്ന അവന്റെ ഈ വാഴ്ച്ച അവസാനിപ്പിക്കണല്ലോ…അവന്റെ മുന്നിൽ തോറ്റു കൊടുക്കാതെ എല്ലാവരെയും രക്ഷിച്ചെടുക്കേണ്ടത് ഞങ്ങളുടെ കടമയല്ലേ!
എല്ലാവരെയും കണ്ടു വിവരങ്ങൾ അന്വേഷിച്ചു, വേണ്ടതെല്ലാം ചെയ്തു കൊടുത്തു അവരോടൊപ്പം നിൽക്കുമ്പോഴാണ് അവൻ വിളിച്ചത്…
” അജിത്തെ ഈ പേഷ്യന്റ്‌ നെ ഒന്ന് നോക്കിക്കേ ആ വാർഡ് ലോട്ട് കെടത്ത് ” അവൾ കെടക്കുന്ന സ്ട്രെക്ചർ എന്റടുത്തേക്ക് നീക്കി. ഉറങ്ങി കിടക്കുവായിരുന്നു അവൾ അവളിൽന്ന് കണ്ണെടുക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ലെനിക്കു…ഓരോ നോക്കും വീണ്ടും വീണ്ടും വലിച്ചടുപ്പിക്കുന്ന പോലെ…നോക്കികൊണ്ടേയിരികാനെന്ന പോലെ..ആരോ എനിക്ക് വേണ്ടി പറഞുവെചത്‌ പോലെ…അവൾ എന്റെയുള്ളിൽ അങ്ങനെ ആഴ്ന്നിറങ്ങികൊണ്ടേയിരുന്നു അതിരുകളെല്ലാാം ഭേദിച്‌..അവളെ ബെഡ്ഡ്ലോട്ടു കിടത്തി പള്സും ബിപിം എല്ലാം ചെക്ക് ചെയ്തു ഞാൻ അവളുടെ കേസ്‌ ഫയല് എടുത്തു.
പേര് : സേറാ , 24 വയസ്സ് ബിഫാം 4ആം വർഷ വിദ്ധ്യാർത്ഥിനിയാണ്. രണ്ടാഴ്ച മുന്നെ ഇറ്റലിൽ പഠിക്കുന്ന, ഇപൊ വെക്കേഷന് നാട്ടിലെത്തിയ ബസ്റ്റ്‌ ഫ്രണ്ട്‌ നെ കാണാൻ പോയതാണ്. ഫ്രണ്ട്‌ ന് രോഗം സ്ഥിരീകരിച്ചക്ക്ണ്.
ആൾക്ക് ഇപ്പൊ 4 ദിവസായിട്ട്‌. പനി, ചുമ, ദഹനക്കുറവ്, തൊണ്ടവേദന ഒകെ തുടങ്ങിക്ക്ണ്‌…സൊ ഐസൊലേഷനിലാണ്”.
ഞാൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് ഒന്നു നോക്കി. ഉള്ളൊന്നുലഞ്ഞു പോയി എന്റെ. നെഞ്ചിനകത്തൊരു പിടച്ചിൽ ഉയർന്നു പൊങ്ങുവായിരുന്നു…! ക്രിസ്ത്യാനി കൊച്ചാ പക്ഷെ ഇനിയങ്ങോട്ടുള്ള അവളുടെ സ്തുതിയിരിപ്പ് ഈ അജിത് നായരുടെ വീട്ടിലാവും…ഇവിടം വിട്ടാൽ…?
സ്വന്തം വാരിയെല്ലിൽ ഉടക്കിയവളെ ഇങ്ങനെ കണ്ടുമുട്ടിയവൻ ഞാൻ മാത്രമേ കാണു….പിന്നീടുള്ള ഓരോ ഡേ നൈറ്റ് ഷിഫ്റ്റ്ം ഞാൻ ചോദിച്ചു വാങ്ങുവായിരുന്നു. ഒളിഞ്ഞും തെളിഞ്ഞും അവളെ കണ്ടോണ്ടിരുന്നു. കുറച്ചു കൂടുതൽ നേരം അവളെ കൂടെയിരുന്നു. അമ്മയോട് മാത്രം ഒന്നും മറച്ചു വെച്ചില്ല. ഈ കയ്യിൽ അവളെ കൊടുന്നു ഏൽപ്പിക്കുമെന്ന് മാത്രം വാക്ക് കൊടുത്തു്.
ബെഡ്ഡ്‌ കാണുമ്പഴേ ഉറങ്ങി തുടങ്ങിയിരുന്ന ഞാൻ ഇരുമിഴികൾ കൊണ്ട് മാത്രം അവൾ അടർത്തിയെടുത്ത എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ ഓർമ്മകളിൽ വീണു പോയി. എന്നിൽ നിന്നു കവർന്നെടുത്ത ആ ഉറക്കത്തോട് പോലും പ്രണയം തോന്നി….പാതി വിടർത്തിയ ആ കൺപോളകളിൽ വിരിയുന്ന ഓരോ നോക്കും എനിക്കു വേണ്ടി മാത്രമാണെന്ന പോലെ…എന്റെ മിടിപ്പിൽ കുരുങ്ങിയ ഒരേ ഒരു പെണ്ണ്….സേറ!
അവ്ടെന്നുള്ള ഓരോ രാവും പകലും ഞാൻ അവളെയും അവൾ എന്നെയും ആഴത്തിൽ തിരിച്ചറിയുവായിരുന്നു….ഒരു കുഞ്ഞിനെ പോലെ ഞാൻ അവളെ പരിപാലിച്ചു. ഇടവിട്ടിടവിട്ട് കാര്യങ്ങൽ തിരക്കിയും സമയാസമയം മരുന്ന് കൊടുത്തും ആശ്വസിപ്പിച്ചും ആത്മവിശ്വാസം കൊടുത്തും ഞാൻ അവൾക്ക് കൂട്ടിരുന്നു…എന്റെ കരുതലിൽ ഇടംകൊണ്ട സുരക്ഷിത വലയത്തിൽ അവൾ അന്തിയുറങ്ങി.
കൺചിമ്മിയാണയാതെ ഞാനത് നോക്കിക്കണ്ടു….ആരുമായാണ് ഏറ്റുമുട്ടാനിറങ്ങിയതെന്ന് സത്യത്തിൽ ഞാൻ മറന്നു പോയിരുന്നു!! പ്രണയത്തിന് ഭാഷയും രൂപവും ഒന്നുമില്ലലോ..ആത്മാവിൽ തൊട്ടറിഞ്ഞത്‌ വിവരിചു തരാൻ ഇനിയോരോ വാക്കും പുനർജനിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു….!
പതിയെ എന്റെ സ്നേഹം അവൾ അറിഞ്ഞു. ഈ മാസ്കിനും പ്ലാസ്റ്റിക് ആവരണത്തിനും ഉള്ളിലുളള എന്റെ മുഖമൊ ശരീരമോ രൂപമൊ ഒന്നും അവൾ കണ്ടിട്ടു പൊലുമില്ല, എങ്കിലും ആ കണ്ണിൽ ഉതിര്ന്ന ഓരോ നീർമ്മണി തിളക്കത്തിലും അവൾ തെളിയിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു…അവളെ എന്നോട് ബന്ധിചു ചേർത്തുവെന്ന്…
എനിക്കു വന്ന മാറ്റങ്ങൾ കൂടെയുള്ളവർ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു…”ബാക്കിയുള്ളോരു ഇവിദെ ഇതെല്ലാം കഴിഞ്ഞാൽ ജീവനോടെ കാണുവോന്നു പൊലും അറീല്ല അപഴാ അവന്റെ…..”
“ഓ…”
“ടാ കളിയല്ല നീ കുറച്ചു കൂടി സീരിയസ്‌ ആവ്. അറിയാലോ ഇതെന്താ ഐറ്റം ന്ന്. ഒരു ചെറിയ പിഴ മതി”
“അവളുണ്ടേൽ മതി ഞാനും …”
“ഒഓഓ…എന്ന്..
റൗണ്ട്സ്‌ ന് ഡോക്റ്റർ വന്നതും പ്രത്യേകം ഒരു കാര്യം നോട്ട് ചെയ്യാൻ പറഞ്ഞു, 24ആം നമ്പർ പഷ്യന്റ്‌ നെ…”അവളെയാണല്ലോ “
സിറ്റുവേഷൻ കുറച് ക്രിറ്റിക്‌ ആവാണ് ടെംപറേച്ചർ കൂടുന്നുണ്ട്. ശ്വാസമുട്ടും കൂടിവര്ആണ്. മരുന്നു ശരിക്ക് എഫക്ട് ആവുന്നില്ലെന്ന് തോന്നുന്നു. കുറച് കൂടുതൽ കെയർ വേണം”…
” ശരിയാണ്. എന്തായിരിക്കും അങ്ങനെ…? എന്റെ ജീവനാണ് ഇപ്പോ പൊയ്പോവുന്നത്…”വിട്ടുതരാൻ മാത്രം പറയരുത്…ദൈവമേ…ഞാനെന്റെ ഉയിരിൽ തുന്നിചേർത്തു പോയി…ഇനി അകത്തിയെടുക്കാൻ എന്റെ പ്രാണനെ വെടിയുക കൊണ്ടല്ലാതെ സാധിക്കില്ല!… എനിക്കു അവളെ വേണം…
ചിന്ദിച്ചു നിന്നില്ല അലൻ ന്റെ വിളി വന്നു. അവൾക്കു ഹൈ ബ്രീത്‌ ആയ്ട്ടുണ്ടെന്ന് പറഞ്,
പാഞ്ഞോടി ഞാൻ…ചെന്നെത്തിയതും കണ്ടത്‌ അവളിറ്റു മിടിപ്പിനു വേണ്ടി മല്ലിടുവായിരുന്നു. ഒരു മരവിപ്പെന്നെ പൊതിഞ്ഞെടുത്ത പോലെ…അന്തരങ്ങളിൽ എന്തോ പറിച്ചെടുക്കുന്ന വേദന എന്നെ തളർത്തി കളഞ്ഞിരുന്നു…!
അവളുടെ ഉള്ളം കയ്യിൽ ചേർത്തു പിടിച്ചു നിറഞു തൂവി പെയ്തു ഞാൻ…കേണു ഞാൻ ദൈവത്തോട്..എന്റെ രക്ഷയെക്കുറിച്ചുള്ള ധാരണ പോലും ഞാൻ വിട്ടുപോയിരുന്നു !!
“വേണ്ട അജിത് എന്നെ വിട്ടേയ്ക്കു, ഇതില്നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ പറ്റുമെന്ന് എനിക്‌ തോന്നുന്നില്ല”. ” ഇല്ലാ നിനക്കൊന്നും സംഭവിക്കില്ല ഈ ഭൂമിയിൽ നിന്ന് ഞാൻ യാത്രയാകും വരെ എന്റെയീ കൈപ്പിടിയിൽ നീയുണ്ടാവും”.
“ഈ മുഖം എങ്കിലും എനിക്കൊന്നു കാണാൻ പറ്റുവോ..?!!” അത് മാത്രമെ ഞാൻ ഇപൊ ആഗ്രഹിക്കുന്നോള്ളൂ…”മ്മ്..എന്റെ വിങ്ങലുതിർന്ന് വീണ ആ കണ്ണുനീർ അവൾക്ക് ഉത്തരം നൽകി. ദിവസങ്ങൾ പിന്നിട്ട് പോയി. അവളുടെ രോഗം കൂടിയും കുറഞ്ഞുമിരുന്നു. ചിലപ്പോഴൊക്കെ അവൾ ജീവന് വേണ്ടി കെഞ്ചുന്നത് പൊലെ തോന്നി…
ഹൃദയാംശത്തിലെ ഏതെങ്കിലുമൊരണുവിൽ പിടുത്തമിടാൻ കൊതിക്കുന്ന പോലെ…അപ്പൊഴെല്ലാം എന്റെ ഉയിരിനെ ഞാൻ അവളിൽ കടം വെക്കാറുണ്ട്…! ജോലിടെ സ്റ്റ്രെസ്സ്ം ടെന്ഷന്മ് റസ്റ്റ്‌ ഇല്ലായ്മയും ഉറക്കക്കുറവും എല്ലം കൂടി ഇപ്പോ ആകെ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കണ്. തലവേദനം ബോഡിപെയ്‌നും കൂടെത്തന്നെയുണ്ട്.
അതിനിടയ്ക്കാണ് ഇപ്പൊ വീടിന് തൊട്ടടുത്തുള്ള ഹെൽത്ത് സെന്റർൽക്ക് ഡ്യൂട്ടി മാറ്റം കിട്ടിയത്. 5 ഡേയ്സ്നുള്ളിൽ പോണം. വയ്യ ഇവിടം വിട്ട് പോവാനേ പറ്റുന്നില്ല. അവളെ കാണാതിരിക്കുന്നത് ആലോചിക്കുമ്പോ..?
നാളെ പോണമല്ലേ അജിത്…”മ്മ് ടൈം കിട്ടുംബഴൊക്കെ ഞാൻ ഓടിവരും ഇതിപ്പോ ഒരു നിവൃത്തിയില്ല”. പറയാൻ എന്തെല്ലാമോ ഉണ്ട്‌ പക്ഷെ ചങ്കിൽ കുടുങ്ങിയത് പോലെ. തൊണ്ടക്ക് വല്ലാത്തൊരു പിടുത്തം!! അവളുടെ നെറ്റിയിൽ ഒന്നു തൊട്ടുതലോടി ഞാൻ…ഉള്ളിനുള്ളിലെ സ്നേഹം മുഴുവൻ എടുത്തു്…പിറ്റേന്നു യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി.
മനസ്സ് അവിടെ കൊടുത്തു പോന്നു…ദിവസങ്ങൾ മാറിമറിഞ്ഞു കൊണ്ടേയിരുന്നു. അവന്റെ കാൽചുവട്ടിൽ നിന്ന് മുക്തി നേടാൻ ആർക്കും സാധിക്കുന്നേയില്ല. മരണവും രോഗബാധിതരും കൂടിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു. വാർത്തകൾ പുതുമ തേടിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു. ഉയരങ്ങൾ കീഴടക്കിയവർ തൊട്ടു അടിത്തട്ടിലുള്ളവർ വരെ അവന്റെ മുന്നിൽ മുട്ടുകുത്തി.
ദിനംപ്രതി പേരുകൾ മാറിവന്നു പ്രെസിഡെന്റ്, മന്ത്രിമാർ, സാധാരണ ജനങ്ങൾ, തൊഴിലാളികൾ, ആരോഗ്യ പ്രവർത്തകർ വരെ”…”അജിത് പോയിട്ട് 4 ദിവസം കഴിഞ്ഞു..ഒരു വിവരുല്ല്യ ചോദിച്ചവരൊക്കെ പറയുന്നു ഡ്യൂട്ടിലാണ്, തിരക്കാണ് വരുമെന്ന് “. പക്ഷെ ഇത്രയും ദിവസം കാണാതിരിക്കാനൊക്കെ അവന് കഴിയോ…?
ഒന്നുമില്ലെലും എനിക്‌ നല്ല മാറ്റം വന്നതും ഇന്നതെ റിസൾട്ടിൽ കൂടി നെഗറ്റീവ്‌ ആണെങ്കിൽ 2 ഡേയ്‌സിനുള്ളിൽ ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്യാംന്ന് പറഞ്ഞതും അറിഞ്ഞു കാണില്ലേ…?എന്നിട്ടും…? ഇനി കാത്തിരിക്കില്ല ഡിസ്ചാർജ് ആയ നേരെ അവന്റെ വീട്ടിലോട്ടു കേറിചെല്ലും. എനിക്കവനെ ഒന്നു കാണണം. ചുണ്ടിലൊരു പുഞ്ചിരി തങ്ങിനിന്നു..’ “എന്നെ കാത്തിരിക്കുവാണെന്ന് തോന്നുന്നു.
ഒട്ടും വൈകാതിരുന്നത് പോലെ….പൊതിഞ്ഞു കെട്ടിയിട്ടുണ്ട് വെള്ള തുണിയിലല്ല, ഒത്തിരിയേറെ പ്ലാസ്റ്റിക് ബാഗുകളിൽ…ഇന്നും എനിക്ക് മുന്നിൽ മറച്ചു വെച്ചിരിക്കയാണല്ലേ…?? പിന്നെയും ഒരു വലയത്തിൽ മൂടിയിട്ടതെന്തിനാ ഈ മുഖം…??
“ഡിസചാർജ്‌ കഴിഞ്ഞു ഇറങ്ങാൻ നേരം ആരൊക്കെയൊ മറഞ്ഞു നിന്നു പറയുന്നത് കേട്ടു…”അജിത്തിന്റെ കാര്യമാണ്‌ കഷ്ടായത് ഒട്ടും ഹോപ്പ് ഇല്ലായിരുന്നു. സ്‌ഥിരീകരിച്ചിട്ട് 4, 5 ദിവസായില്ലെ ആൾമോസ്റ് എൻഡ് ആയിരുന്നു. അവിടെ ഹെൽത്ത് സെന്റർൽ ജോയിൻ ചെയ്യുന്നീനു മുന്നെ പനിമ് ചുമം കൂടിയപോ ഒന്ന്നുപോയി ചെക്ക് ചെയ്തതാ. ഇന്ന്ലെ നൈറ്റോഡ് കൂടി കണ്ടീഷന് വളരെ മോശായിരുന്നു…പിന്നേ ഇന്നു രാവിലെയാ….
കണ്ണിൽ നിന്ന് ഒഴുകിയിറങ്ങിയത് ചോരതുള്ളികളായിരുന്നോ…?? ഇഞ്ചിഞ്ചായി പകുത്തെടുത്തത്‌ എന്നെത്തന്നെയായിരുന്നോ…?? നിന്റെ കയ്യാലെ ഒരു സീമന്തരേഖ കൊതിച്ച ഞാൻ ചുവപ്പു കൊണ്ടത്‌ എന്റെ നെഞ്ചിൽ തന്നെയാണോ…?? ഉള്ളം വരണ്ടു നിശ്ചലമായിപ്പോയി ഞാൻ..
അവന്റെ അമ്മ എനിക്ക് വേണ്ടി നിർബന്ധിച്ചത് കാരണം ആദ്യമായും അവസാനമായും ഞാൻ ആ മുഖം ഒന്നു കണ്ടു!! ഒന്നു തൊട്ടു നോക്കാനാവാതെ…ചേർത്തണക്കാനാവാതെ…മതിവരുവോളം ഒന്നു നോക്കികാണുവാൻ പോലും കഴിയാതെ…ആദ്യമായി നൽകാൻ കൊതിച്ച ചുംബനം ഇന്ന് അവസാനമയിട്ടു പോലും നീ എനിക്ക് നിഷേധിചു അല്ലേ…?
ഈ ആയുസ്സിൽ 2 മിനുറ്റ്‌ മാത്രം എനിക്ക് ബാക്കിവെച് നീ പോകാൻ തിടുക്കം കൂട്ടുവാണല്ലേ…?? ഉള്ള് പൊള്ളിയടർന്നു പോയി…ആരോ നാലുപേർ അവനെ ചുമന്നെടുത്തോണ്ടു പോയി ആ തീചൂളയിലേക്ക് ചേർത്തുവെച്ചു…അഗ്നിയാലേ മൂടപ്പെട്ടു അവൻ…
എന്റെ ജീവന്റെ ഓരോ അണിയിലും പ്രാണനെ കോർത്തിട്ടവനാണിന്ന് ഒരു വാക്കോ നോക്കോ സമ്മാനികാതെ അകന്നു പൊയത്‌…ഒന്നു മാത്രം നിന്നിലില്ലന്ന് എനിക്കറിയാം…ആ മനസ്സ്…അതെന്നിൽ മറന്നുവെച്ചതല്ല…ഏൽപ്പിച്ചു പോയതല്ലേ…ഇനിയെത്ര കാതങ്ങൾ ഞാൻ മറികടന്നാലും ഈ മണ്ണ്‌ എന്നെ ഏൽക്കുന്ന അവസാന നാൾ വരെ അതെന്നോട് കൂടെയുണ്ടാവും മറ്റൊരു അവകാശിയും കടന്നു വരാനില്ലാതെ….
കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് എത്രയോ ആവർത്തി അവനിലായി എന്നെ ഒതുക്കിയവൻ…കരുതൽ കൊണ്ടുടനീളം എന്നെ കീഴ്പ്പെടുത്തിയവൻ…പ്രണയം എന്ന മായയിൽ എന്നെ തളച്ചിട്ടവൻ…എണ്ണിത്തിട്ടപ്പെടുത്തിയ 28 ദിനങ്ങൾ എന്നിൽ യുഗങ്ങളാക്കി തന്നവൻ….മരണപ്പിടച്ചിലിൽ കൈവിടാതെ എന്റെ ശ്വാസനിശ്വാസങ്ങളെ ചേർത്തുപിടിച്ചവൻ…അവനാണിന്നു കന്മുന്നിൽ വെറും പുകച്ചുരുളുകളായ് വാനിലേക്ക് ഉയരുന്നത്‌….
അകം വെമ്പിയിട്ടും എന്നെ കാണിക്കാതെ ഒളിച്ചു വെച്ച ആ പാതി മുഖത്തിൻ നീറുന്ന ഓർമ്മകൾ എന്നിൽ അവശേഷിപ്പിച്ചു കൊണ്ട്…ഇനിയൊരിക്കലും കൂട്ടിച്ചേർക്കാനാവാതെ…””
(ഒരിത്തിരി ടൈം ഗ്യാപ്ന് ശേഷം വീണ്ടും എഴുതി തുടങ്ങു ആണ് നിങ്ങളുടെ എല്ലാവരെടേം സപ്പോർട്ട്ം ലൈക്ക്ം കമന്റ്സ്ം ഒകെ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. ഒത്തിരി സ്നേഹത്തോടെ )
