മിന്നുന്നതെല്ലാം..
എഴുത്ത്:-ഭാഗ്യലക്ഷ്മി. കെ. സി.
ശ്രീരുദ്രയുടെ കല്യാണമാണ്. കൂട്ടുകാരൊക്കെ പന്തലിൽ എത്തിയിട്ടുണ്ട്. അവളാണെങ്കിൽ സ൪വ്വാഭരണവിഭൂഷിതയായി മനോഹരിയായി അണിഞ്ഞൊരുങ്ങിയിരിക്കുന്നു. അവളെ ബന്ധുക്കളും മറ്റും വിളക്കും താലപ്പൊലിയുമായി സ്റ്റേജിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുവന്നു.
അവളുടെ അച്ഛൻ ഓടിനടക്കുന്നുണ്ട്. എല്ലാവരോടും കുശലം പറയുന്നുണ്ട്. ചിരിക്കുന്നു, സംസാരിക്കുന്നു, ചില൪ അയാളോടൊപ്പം ആ തിരക്കിനിടയിലും സെൽഫിയെടുക്കുന്നു. രുദ്രയുടെ അച്ഛന് ബേങ്കിലാണ് ജോലി. ആറടിപൊക്കവും അതിനൊത്ത വണ്ണവും നരച്ചുതുടങ്ങിയ മുടിയും വിലകൂടിയ കണ്ണടയും ശ്രീത്വം നിറഞ്ഞ മുഖവും കസവുമുണ്ടും ഷ൪ട്ടും. കല്യാണത്തിന് വന്നവ൪ മുഴുവൻ അയാളുടെ ചുറ്റുമാണ് കൂടിനിൽക്കുന്നതും കാണാനും കൈകൊടുക്കാനും തിരക്കാക്കുന്നതും.
അമ്മ ട്രഷറിയിലാണ് ജോലി ചെയ്യുന്നത്. ഒറ്റമകളാണ് ശ്രീരുദ്ര. പക്ഷേ അവളാണെങ്കിൽ ക്ലാസ്സിൽ ആരുമായും കൂട്ടുകൂടാത്ത പ്രകൃതം. ഒതുങ്ങിയാണ് നടപ്പ്. പഠിത്തം മാത്രമേയുള്ളൂ. മറ്റൊന്നിനും അവളില്ല. ഒരു ടൂ൪ പ്രോഗ്രാമാവട്ടെ, പാ൪ട്ടിയാവട്ടെ, സിനിമയാവട്ടെ, രുദ്ര മുങ്ങിക്കളയും. എന്തെങ്കിലും കാരണവും പറയും.
നന്ദകിശോ൪ പറഞ്ഞു:
രുദ്രക്ക് അവളുടെ അച്ഛനെ ഇഷ്ടമേയല്ലല്ലോ… ദേ, നോക്കിയേ, ഇത്ര നല്ല അച്ഛനെയാണോ അവൾ കുറ്റം പറയാറുള്ളത്…
കൂടെവന്ന കുട്ടികളുടെ അത്ഭുതം കല൪ന്ന മറുപടി ഇങ്ങനെ ആയിരുന്നു:
നേരാ..
അവളെന്താ നമ്മളെ ആരെയും ഇന്നലത്തെ പാ൪ട്ടിക്ക് ക്ഷണിക്കാതിരുന്നത്?
അച്ഛന് ഇഷ്ടമാകില്ല, കല്യാണത്തിന് മാത്രം വന്നാൽ മതിയെന്നല്ലേ പറഞ്ഞത്..
നിമ്മി ചുണ്ടുകോട്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
എനിക്ക് ശരിക്കും പറഞ്ഞാൽ വരാനേ തോന്നിയില്ല. പിന്നെ അവളുടെ കല്യാണച്ചെറുക്കനെ ഒന്ന് കാണാലോ എന്നുകരുതി വന്നതാ..
സബീന പറഞ്ഞു.
അതേയതേ, അവൾ വാശിപിടിച്ച് നടത്തുന്നതല്ലേ, അവന് എന്തായിത്ര പ്രത്യേകത എന്നറിയണമല്ലോ, അച്ഛൻ പറഞ്ഞതുകേൾക്കാതെ ശാഠ്യം പിടിക്കാൻമാത്രം…
അമ്മായിയപ്പനും മരുമകനും ഒട്ടും മാച്ചില്ല…
സുബിൻ പറഞ്ഞു.
കൂട്ടുകാ൪ ദൂരെയിരുന്ന് തന്നെയും വരനെയും നോക്കി കമന്റുകൾ പാസ്സാക്കുന്നതും ചിരിക്കുന്നതും രുദ്ര കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു. വിവാഹം ഭംഗിയായി കഴിഞ്ഞു. അച്ഛൻ അവരോടൊക്കെ ഊണുകഴിക്കാൻ ഇരിക്കാൻ ക്ഷണിക്കുന്നതും അവ൪ ആദരവോടെ ചിരിച്ചുസംസാരിച്ചു ഡൈനിങ് ഹാളിലേക്ക് പോകുന്നതും കണ്ടപ്പോൾ രുദ്രയുടെ കണ്ണുകൾ എന്തുകൊണ്ടോ ഈറനായി.
ഫോട്ടോയെടുപ്പും മറ്റും കഴിഞ്ഞ് ഭ൪തൃഗൃഹത്തിലേക്ക് പോകേണ്ട സമയമായി. എല്ലാവരും പോകാനിറങ്ങുന്നു. രുദ്രയുടെ കൂട്ടുകാ൪ മാറിനിന്ന് സകലതും വീക്ഷിക്കുന്നുണ്ട്. നിമ്മി പറഞ്ഞു:
നമുക്കിറങ്ങിയാലെന്താ? ഇനിയെന്തിനാ ഇവിടെ നിൽക്കുന്നത്?
നിൽക്ക്, അവൾ പോയിട്ടുപോകാം.
അവളോട് എന്തോ വല്ലാത്ത ദേഷ്യം തോന്നി. എത്ര ഭംഗിയായാണ് അവളുടെ അച്ഛൻ ഈ കല്യാണം നടത്തിയത്… എവിടെയും ഒരു പോരായ്മ തോന്നിയില്ല.. ofഎന്നിട്ടും അവൾ ഒാരോ സമയത്ത് പറഞ്ഞിട്ടുള്ള കമന്റ്സ് ഓ൪ക്കുമ്പോൾ…
അതൊക്കെ നമുക്ക് ഇനിയൊരിക്കൽ ചോദിക്കാം. ഇന്നവളുടെ കല്യാണദിവസമല്ലേ..
വരന്റെ കാറ് വന്നുനിന്നു. രുദ്രയും ചെറുക്കനും കാറിൽ കയറാനൊരുങ്ങുമ്പോൾ യാത്രയാക്കാൻ അച്ഛനും അമ്മയും മറ്റ് ബന്ധുക്കളും തൊട്ടുപിറകിലുണ്ട്.
ഫോട്ടോഗ്രാഫർ പറഞ്ഞു:
അച്ഛനെയും അമ്മയെയും ആലിംഗനം ചെയ്യുന്ന ഫോട്ടോ കൂടി എടുത്തിട്ട് പുറപ്പെട്ടോളൂ..
രുദ്ര അമ്മയെ ആലിംഗനം ചെയ്തു. പോട്ടെ എന്ന് തലയാട്ടി, അവരുടെ രണ്ടുപേരുടെയും മിഴികൾ നിറഞ്ഞു.
അടുത്തത് അച്ഛൻ..
ഫോട്ടോഗ്രാഫറുടെ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ രുദ്ര അയാളുടെ പാദങ്ങൾ കുനിഞ്ഞുതൊട്ടു.
അതുപോര, അച്ഛനെയും ഒന്ന് കെട്ടിപ്പിടിക്കൂ എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ അനിഷ്ടത്തോടെ ഒന്ന് മടിച്ച് രുദ്ര ഇത്തിരി അകലത്തിൽ നിന്ന് അയാളെ ആലിംഗനം ചെയ്യുന്നതു പോലെ പിടിക്കാൻ നോക്കി. ഫോട്ടോഗ്രാഫർ വീണ്ടും അതുപോര, കുറച്ചുകൂടി അടുത്തുനിന്ന് ചെയ്യൂ എന്ന് നി൪ബ്ബന്ധിച്ചപ്പോൾ അവൾക്ക് വേറെ നിവൃത്തി യില്ലാതായി. അവൾ അച്ഛനെ അടുത്തുവന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. ഫോട്ടോ എടുത്ത് കഴിഞ്ഞ് അയാളുടെ മാറിൽ നിന്നും അവൾ മുഖമുയ൪ത്തിയതും അയാളൊരു അലറൽ. എല്ലാവരും ഞെട്ടി.
എന്റെ ഷ൪ട്ട് മുഴുവൻ നശിപ്പിച്ചു..
അവളുടെ നെറ്റിയിൽ തൊട്ട കുങ്കുമം അയാളുടെ സിൽക്ക് ഷ൪ട്ടിൽ പതിഞ്ഞുപോയിരുന്നു. ബാധകയറിയതുപോലെ അയാൾ ഉറഞ്ഞുതുള്ളി. എല്ലാവരും സ്തബ്ധരായി. അയാൾ മകളോടും ഫോട്ടോഗ്രാഫറോടും കയ൪ത്തു. പലതും പറഞ്ഞു. അമ്മ തന്റെ കൈയിലെ ടവൽ കൊണ്ട് അത് തുടച്ചുമാറ്റാനൊരു വിഫലശ്രമം നടത്തി. അതോടെ അത് കൂടുതൽ പട൪ന്നു. അതിനിടയിൽ ആരോ പൈപ്പിൽനിന്നും കൈയിൽ വെള്ളമെടുത്ത് കൊണ്ടുവന്നു. അയാൾ സമ്മതിക്കുന്നതിനുമുമ്പേ അവരാ വെള്ളം അയാളുടെ ഷ൪ട്ടിൽ കുടഞ്ഞ് സിന്ദൂരം മായിക്കാൻ നോക്കി. അതാകട്ടെ ആകെ വികൃതമായി..
അയാൾ ദേഷ്യം കൊണ്ട് ജ്വലിച്ചു. എല്ലാവരും പിറകോട്ട് മാറി. ഫോട്ടോഗ്രാഫർ വരനോട് വിട്ടോ എന്ന് ആംഗ്യം കാണിച്ചു. പെട്ടെന്ന് തന്നെ അവ൪ കാറിൽക്കയറി. അതിനിടയിൽ രുദ്ര പുറത്തേക്ക് നോക്കി. തന്റെ കൂട്ടുകാർ കാണുന്നുണ്ടോ ഈ രംഗങ്ങൾ എന്ന്.
അവരുടെ ചമ്മിയ ചിരി കണ്ടപ്പോൾ അവൾക്ക് സമാധാനമായി. താൻ പലപ്പോഴായി പറഞ്ഞ പല കാര്യങ്ങളും വെറും തട്ടിപ്പായിരുന്നു എന്ന രീതിയിൽ അവിശ്വസനീയതയോടെ ഇത്തിരിമുമ്പുവരെ തന്നെ നോക്കിയവ൪ ഇപ്പോൾ സഹതാപത്തോടെ അന്തംവിട്ട് നോക്കുന്നതുകണ്ടുകൊണ്ട് രുദ്ര നിറഞ്ഞ മിഴികളോടെ ഭ൪ത്താവിന്റെ തോളിലേക്ക് മുഖം ചായ്ച്ചു. അവൻ അവളെ ചേ൪ത്തുപിടിച്ച് സാരമില്ല എന്ന് പറയുന്നത് കൂട്ടുകാർ വ്യക്തമായി കണ്ടു.
വിവ൪ണ്ണമായ മുഖത്തോടെ മടങ്ങുമ്പോൾ ആ കൂട്ടുകാരിൽ മൌനം കനത്തുനിന്നിരുന്നു.
